Rooster van aftreden of herbenoemen

Het bestuur van Worldconnectors is een actief en levend orgaan en daarin worden af en toe posities gewisseld. Om ervoor te zorgen dat nieuwe bestuursleden altijd hun plek in het bestuur kunnen vinden en er mogelijkheden zijn om van elkaar te leren is het belangrijk dat er andere altijd een mix is tussen ervaren en nieuwere bestuursleden. Om dit te faciliteren heeft het bestuur een rooster van aftreden gemaakt. In dit rooster staat beschreven wanneer welk bestuurslid af zou treden of herbenoemd wordt.

Afgelopen maand hebben wij afscheid genomen van Jamila Meischke en Lynn Zebeda. Het bestuur is op dit moment op zoek naar twee nieuwe bestuursleden.

Hier kun je het volledige Rooster van aftreden of herbenoeming vinden.

Migratie en Vluchtelingen

Dialogen ‘Duurzaam Doorpakken’ – 9 maart 2021

In  aanloop naar de Tweede Kamer Verkiezingen van 17 maart 2021, houden Worldconnectors en Earth Charter Nederland  drie on line dialogen met als motto ‘Duurzaam Doorpakken’. Doel is de SDGs te concretiseren gericht op thema’s die in de verkiezingscampagne actueel zijn: ‘Klimaatrechtvaardigheid – Betaalbare Energietransitie’, ‘Duurzaam Landgebruik en Biodiversiteit’ en ‘Migratie en Vluchtelingen’. In een vierde bijeenkomst – een Roundtable – die ná de verkiezingen plaatsvindt, zullen we terugkijken en een gezamenlijke (re)actie bepalen richting kabinetsformatie en samenleving.

In de opzet van de dialogen, heeft een  externe ‘aanklager’ het openingswoord, gevolgd door twee interne ‘verkenners’. Er volgen discussies in subgroepen waarna we plenair verslag doen en een interne ‘verbinder’ een oplossingsrichting presenteert.

De reis van de vluchteling is er niet beter op geworden

Politicologe, journalist en programmamanager bij Stichting Democratie en Media Ayaan Abukar begon de avond met een sterke aanklacht. We bevinden ons momenteel in een impasse, aldus Abukar die ook actief is in de Somalische Diaspora.  Het ontbreekt aan echte oplossingen in de politiek, in plaats daarvan blijft het maar bij cosmetische ingrepen. Abukar mist leiderschap aan de linker kant en vraagt zich af waarom politici het voortdurend over draagvlak hebben, terwijl migratiebeleid toch over mensen gaat. In het debat lijkt het taalgebruik steeds ‘rechtser’ te worden  en in debatten floreren de one-liners. Wat moeten we met typeringen als realistisch met de vluchtelingenproblematiek omgaan en een nuchter migratie beleid? Wat moeten we met de echte vluchteling? Die is er niet is, elke situatie is anders en de ene mens heeft niet meer recht op de titel vluchteling dan de andere. ‘Stap uit het hokjes denken.’

‘Draagvlak komt niet van boven af, dat creëer je. ’

Waarden en normen moeten weer op de voorgrond komen in de migratie discussie, vindt verkenner Jan Pronk, voormalig minister van Ontwikkelingssamenwerking, oud topman van de VN en huidig voorzitter van Earth Charter. Hij had een beleidsverkenning op papier gezet en lichtte deze toe. Hoe bewerkstellig je in de komende formatie dat er een migratiebeleid tot stand komt gebaseerd op principia? Beleid moet uitgaan van de feiten. Daarnaast moet je verwachtingen documenteren en alsmaar de vraag stellen: hoe zou het gaan als je géén beleid voert? Beginselen en principes van de samenleving liggen ten grondslag aan migratiebeleid.  Over gedeelde beginselen en principes moeten we nadenken, deze in beleid opnemen en zo het draagvlak versterken. ‘Draagvlak komt niet van boven af, dat creëer je. ’

In polarisatie bevinden zich ook kansen

Mpanzu Bamenga bood in zijn verkennende rol perspectief, en wellicht hoop voor de toekomst door terug te kijken op zijn eigen ervaringen. Als kleine jongen vluchtte Bamenga in 1994 samen met zijn moeder vanuit toenmalig Zaïre (het huidige DR Congo) naar Nederland. Nu is Bamenga gemeenteraadslid voor D’66 in Eindhoven  en coördinator en co-founder van het Inclusion Leaders Network (​INCLEADERS). In zijn verhaal heeft hoop altijd de overhand gehad. Bamenga herkent de leiderschapscrisis, er is een gebrek aan sterke visie over waar we naar toe willen op het gebied van vluchtelingen en migratie. Maar hoe leidt je mensen überhaupt door de alsmaar dikker wordende mist van desinformatie, hokjes denken en technologische bubbels. Met daartegenover de rechtstaat en de vraag hoe je omgaat met de regels van verschillende staten en of je overtredingen van zowel staten als migranten harder moet aanpakken. Of ga je uit van principia zoals Pronk bepleit.

Polarisatie is overal aanwezig, maar daarin zijn wel kansen te ontdekken, vindt Bamenga. Het in gesprek gaan met de oppositie is de belangrijkste stap. Als je unaniem kan instemmen met een idee heb je het hele draagvlak weten te veranderen. Een voorbeeld waarin Bamenga in gesprek ging met de plaatselijke bevolking over het vestigen van een AZC laat zien dat het absoluut mogelijk is. Stel gerichte vragen over de zorgen van de mensen en besef dat deze niet over het hoofd mogen worden gezien. Wij zijn medeverantwoordelijk voor de gehele situatie. Het feit dat er zorgen zijn mag die verantwoordelijkheid niet in de weg zitten. Men wil zich gehoord voelen; erken de verschillende belangen en toon leiderschap.

Subgroepen

Na deze duidelijke boodschappen gingen de deelnemers met elkaar in gesprek in kleine groepen, elk met een eigen opdracht.

Welke moedige gesprekken – van wie met wie – moeten worden gevoerd om op het thema door te pakken?

De moedige gesprekken moeten gevoerd worden, op basis van onderliggende principes. Daarin is geen behoefte aan nieuwe grote beleidsvisies, laten we exploreren waar het wél goed gaat. Betrokkenen zelf moeten aan deze dialogen deelnemen – zowel vluchtelingen en migranten als mensen die zorgen/angst hebben over de aanwezigheid van vluchtelingen en migranten in hun eigen omgeving. Bij het voeren van deze moedige gesprekken moeten we erkennen dat er sprake is van culturele verschillen en diversiteit. We zullen moeten accepteren dat we niet alles kunnen controleren in dynamische processen.

Welke dilemma’s en tegenstrijdige belangen zien we?

Angst speelt een belangrijke rol, en de vraag welke sterke emotie je tegenover angst kan zetten in het debat. Tegenstrijdigheden spelen ook binnen en tussen de verschillende bewegingen die zich inzetten voor meer gelijkheid. Hierin zit ook een rol voor de media. Voor veel mensen is het helemaal niet zo duidelijk hoe het debat in elkaar steekt. Deels door  desinformatie en door de moeilijkheid  om aan de juiste informatie komen. Er is een neiging om maximaal in te zetten op kwetsbare vluchtelingen maar dan kun je niet ook arbeidsmigranten toelaten, vinden sommigen. Er zijn tegenstrijdige belangen rond arbeidsmigranten en vluchtelingen.

Wat zijn de kansen en vergezichten die als gezamenlijke doelen kunnen dienen en die de verschillen kunnen helpen overbruggen?

Het vergezicht vestigt zich in het idee om niet meer bang te zijn voor verschillen. Laten we het daar  in onze eigen woonomgeving met elkaar over hebben, met de buren bijvoorbeeld. Laten we in gesprek met elkaar de beeldvorming rond de migratieproblemen doorbreken. Een idee van een geheel andere orde is  om een Engelstalig officieel erkend praktijk examen te initiëren voor jonge vluchtelingen die de Engelse taal sneller oppakken dan de Nederlandse. En: traditioneel leiderschap is niet het enige, juist met de activistische generaties van nu is er een grote kans voor een bottom-up beweging.

Je ziet het draagvlak niet, maar het is er wel

Het blijft een kwestie van een lange adem hebben, concludeert verbinder Eduard Nazarski, voormalig directeur van Amnesty International Nederland en nu actief in het Europese netwerk voor Migratie en Vluchtelingen. De realiteit blijft dat het probleem alleen maar groeit, mensen in nood te weinig hulp krijgen, dat de IND zijn problemen niet gaat kunnen oplossen en dat het migratiebeleid lijdt onder het taalgebruik van de leiders. Een dialoog tussen niet gelijkgestemden over angst en waarden is nodig en kansrijk. Je ziet het draagvlak niet, maar het is er wel. Er zijn zo veel initiatieven over het hele land, mensen zijn absoluut bereid om te helpen. Zoveel mooie lokale projecten die in stilte werken. Als we die kunnen verbinden, dan komt de dialoog op gang.

 

Vier de Lente 2021

Kritisch SDG Spotlight rapport ‘De Vrijblijvendheid Voorbij’ goed ontvangen

Op 1 maart vond de (online) lancering plaats van de eerste Nederlandse SDG Spotlight rapportage. Het Nederlandse beleid ten aanzien van SDG 10 (verminderen ongelijkheid) en SDG 15 (leven op het land, biodiversiteit) worden hierin kritisch onder de loep genomen. De uitkomsten zijn ronduit ongemakkelijk te noemen. Het frame dat Nederland ‘het goed doet’ met de SDG’s klopt niet.

Op het gebied van sociale en ecologische duurzaamheid gaat het niet goed. Integendeel: de totale impact van het Nederlandse beleid is zelfs negatief en brengt de gestelde doelen niet dichterbij. Zowel in binnen- als buitenland zorgen de effecten van het economische beleid en van de Nederlandse consumptie, productie, handel en investeringen voor toenemende ongelijkheid en verlies aan biodiversiteit. Nederland faalt ten aanzien van het centrale uitgangspunt van duurzame ontwikkeling. Ons economische groeimodel gaat direct ten koste van de natuur en ecosystemen in binnen- en buitenland en zorgt bovendien voor groeiende ongelijkheid.

 

Leven op het land en biodiversiteit

Als het gaat om SDG 15 staat Nederland onderaan in de EU-ranglijst. We hebben het kleinste aandeel natuur en de kwaliteit van de natuur is heel zorgelijk. Van de soorten die we hebben beloofd te beschermen (EU) verkeert maar een kwart in gunstige staat, en van de beschermde habitattypen maar 12%. Milieu-condities, zoals de bodem, zijn de afgelopen tien jaar niet verbeterd. Nederland heeft veruit het hoogste stikstofoverschot van de EU; een hoofdoorzaak van de slechte natuurkwaliteit.

 

Verminderen ongelijkheid

Wat SDG 10 betreft is het beeld meer gemengd. Dankzij herverdeling en ons sociale vangnet is de netto inkomensongelijkheid in Nederland relatief gunstig. Maar de kloof tussen de rijkste en armste 10% groeit. En de vermogensongelijkheid in Nederland is een van de hoogste ter wereld: 1 of 2% bezit een derde van het private vermogen. Een deel van de bevolking, met name lager opgeleiden en mensen met een migratie-achtergrond, profiteert structureel minder van de brede welvaart en de kansenongelijkheid neemt toe. Meer dan een kwart van de bevolking geef aan discriminatie of uitsluiting te ervaren.

 

Internationale trends

Internationaal heeft Nederland een grote en groeiende ecologische voetafdruk. Voor onze consumptie en handel is drie keer het landoppervlak van Nederland nodig, zelfs zes keer als je meerekent wat nodig is voor de compensatie van onze broeikasgasuitstoot. Deze voetafdruk is een belangrijke ‘driver’ van de achteruitgang van ecosystemen en daarmee ook van ongelijkheid, omdat juist kwetsbare gemeenschappen het meest afhankelijk zijn van deze ecosystemen en dus het hardst worden geraakt.

 

Averechts beleid

Er is een duidelijk causaal verband tussen de scores en trends voor SDG 10 en 15 en het beleid van de laatste kabinetten. Voor een deel werkt het overheidsbeleid de groeiende ongelijkheid en het verlies van biodiversiteit actief in de hand. Met de prioriteit die de regering geeft aan Nederland als productieland, handelsland en tweede voedselexporteur ter wereld, wordt onze veel te hoge voetafdruk in stand gehouden. Nederland is een groot importeur van soja, palmolie, cacao en houtpallets en draagt daarmee onevenredig bij aan wereldwijde ontbossing. Ook is er een direct verband tussen het willen concurreren op de wereldmarkt en de lage lonen voor uitvoerend werk, net als de toegenomen onzekerheid op de arbeidsmarkt. De inrichting van het mondiale handelssysteem en financiële markten zorgt ervoor dat bedrijven en investeerders rijk kunnen worden met bijna gratis grondstoffen, en goedkope arbeid.

Recente kabinetten hebben ook steeds verdergaande marktwerking op alle domeinen toegelaten. Publieke voorzieningen, die inkomensverschillen juist kunnen verzachten, zijn versoberd. De belangen van bedrijven en de mensen met de hoogste inkomens en vermogens blijven centraal staan bij het opstellen van beleid. Het argument is doorgaans “banen”, maar juist aan de onderkant van de arbeidsmarkt zijn steeds minder banen met een leefbaar loon. Tegelijk is de sociale zekerheid met steeds meer voorwaarden omkleed en worden kwetsbare groepen met groot wantrouwen bejegend.

Als we kijken naar SDG 15 zijn er inspanningen gedaan om het natuurareaal te vergroten en lokaal de natuur te herstellen. Maar de drukfactoren op de natuur vanuit de omgeving blijven enorm. In het rapport besteden we vooral aandacht aan de landbouw, die in het gangbare model grote schade toebrengt aan natuur en milieu, zowel in binnen- als buitenland. Het kabinet steunt dit model nog steeds met miljarden; de vervuiler betaalt niet in Nederland. Ook het voorzorgsbeginsel wordt niet gerespecteerd. Zelfs onze klimaatoplossingen leiden tot negatieve afwenteling. Met miljardensubsidies op het verstoken van houtige biomassa heeft het kabinet een sterke prikkel gegeven aan ontbossing elders.

Nederland is zich blijven inzetten voor nieuwe handels- en investeringsakkoorden, zonder dat er goede waarborgen zijn op het gebied van milieu en sociale en mensenrechten. Afspraken die Nederland heeft gemaakt faciliteren dat multinationals, via belastingontwijking en claims, miljarden onttrekken aan ontwikkelingslanden. Geld dat deze landen dus niet kunnen investeren in hun ontwikkeling. Via een deel van onze ontwikkelingshulp dragen we bij aan SDG 10 en 15, maar het budget blijft onder de internationaal afgesproken norm.

 

Vrijblijvendheid

Het kabinet heeft zeker ook beleid gemaakt voor verduurzaming van de economie en van internationale handelsketens. Maar dit beleid kenmerkt zich door een hoge mate van vrijblijvendheid. Of het nu gaat om klimaat, een beweging naar kringlooplandbouw, circulaire economie of inkoopcriteria: het is vrijwel allemaal op basis van vrijwilligheid. De beleidsambities worden te weinig voorzien van meetbare doelen, concrete transitiepaden, geld en wettelijke kaders. Dit geldt ook voor de inclusieve samenleving. Meer vrouwen aan de top? Alleen een streefcijfer. Meer mensen met een beperking aan het werk? Afspraken worden niet gehaald. Om echt impact te hebben moet het kabinet als ‘marktmeester’ optreden, door wettelijke kaders te stellen en te grondstoffen te beprijzen.

 

Meten

In het rapport zijn ook beschouwingen opgenomen over het monitoren van de SDG’s, op basis van waar we tegenaan liepen. Op dit moment wordt er veel niét gemeten. Voor SDG 15 zijn veel data te vinden de gerelateerd zijn aan afspraken in VN- en EU-verband: de aansluiting met de SDG-monitoring kan beter. Voor SDG 10 moet nog veel werk aan een monitoringskader worden verricht. Ook daar doen we aanbevelingen voor.

SDG 10 en SDG 15 zijn beide zijn de dupe van het economische paradigma dat we hebben. Dat zien we in Nederland maar vooral internationaal, waar juist de armste landen de meest kwetsbare groepen het hardst de impact voelen van klimaatverandering en ecosystemen die uitgeput raken. Wil je de SDG’s in onderlinge samenhang halen, dan is een heel ander paradigma nodig. We moeten het exploiteren van mensen en de natuur aanpakken. En de overheid moet ophouden de remmende factor te zijn.

Het rapport, de analyses en aanbevelingen zijn hier te lezen

Jaarplan 2021

2020 was een bijzonder jaar. We hebben als vereniging een enorme veerkracht laten zien door onze weg te vinden in nieuwe digitale verbindingen. We kijken terug op inspirerende Round Tables, een succesvolle serie Dialogen op Dinsdag, de aftrap van een eerste SDG Spotlight rapportage, het enthousiasme uit de werkgroepen en prikkelende ontmoetingen tussen leden. Maar bij Worldconnectors staan wij niet stil. Een nieuw jaar biedt nieuwe kansen en daarom hebben wij ook nieuwe doelen gesteld. Lees hier over onze doelen voor 2021 in Jaarplan Worldconnectors 2021

Duurzaam Landgebruik en Biodiversiteit

Dialogen ‘Duurzaam Doorpakken’- 23 februari 2021

In  aanloop naar de Tweede Kamer Verkiezingen van 17 maart 2021, houden Worldconnectors en Earth Charter Nederland  drie on line dialogen met als motto ‘Duurzaam Doorpakken’. Doel is de SDGs te concretiseren gericht op thema’s die in de verkiezingscampagne actueel zijn: ‘Klimaatrechtvaardigheid – Betaalbare Energietransitie’, ‘Duurzaam Landgebruik en Biodiversiteit’ en ‘Migratie en Vluchtelingen’. In een vierde bijeenkomst – een Roundtable – die ná de verkiezingen plaatsvindt, zullen we terugkijken en een gezamenlijke (re)actie bepalen richting kabinetsformatie en samenleving.

In de opzet van de dialogen, heeft een  externe ‘aanklager’ het openingswoord, gevolgd door twee interne ‘verkenners’. Er volgen discussies in subgroepen waarna we plenair verslag doen en een interne ‘verbinder’ een oplossingsrichting presenteert.

‘We willen teveel in Nederland’

Als aanklager fungeerde  Harold Overmars van het Nederlands Agrarisch Jongeren Kontakt (NAJK) portefeuillehouder leefomgeving maar vooral een gepassioneerde jonge melkveeboer uit Broekland. Het boerenleven is heel divers en aantrekkelijk maar er is toekomst perspectief nodig, zei Overmars. Jonge boeren zijn jonge ondernemers die een avontuur aangaan voor de lange termijn, je kan niet zomaar stoppen  We staan  voor vier grote maatschappelijke opgaven: klimaat, natuur, woningbouw en landbouw. ‘We willen te veel in Nederland, maar het past niet’. De ruimte is het allergrootste probleem. Het is een gevecht om grond. En: we missen een verdienmodel in de landbouw. Een deel van de oplossing is het inpolderen van land. In de beleidsdomeinen biodiversiteit en landbouw moet meer oog zijn voor elkaars verhaal. ‘Uiteindelijk doe je het voor de volgende generatie.’

Bodemkwaliteit

Verkenner Ellen van Reesch, onafhankelijk consulent op het gebied van de SDGs, en mede-auteur van het eerste Nederlandse SDG Spotlight Report, benadrukte vervolgens het belang  van bodemkwaliteit maar kwam eerst met enkele observaties. Nederland heeft de minste landnatuur van de hele EU. Met de biodiversiteit gaat het slecht,  de bestaande ambities zijn de afgelopen tijd alleen maar naar beneden bijgesteld. Nederland wordt nog steeds gezien als een productie land waar 60% van het land oppervlak is ingeruimd voor landbouw, en er moet steeds meer bij voor export en om politieke redenen. De landbouw is in Nederland een belangrijke internationale trots en het milieubeleid is vrijblijvend.

Dit schuurt, want naast het gevecht om de grond is er ook nog de druk op de bodem kwaliteit. De landbouw moet wereldwijd anders. Er moeten kansen komen voor alternatieven voor de boeren, wellicht dat het gezamenlijke doel van bodem kwaliteit kan verbinden.

’Stop internationale vrijhandel’

Eva Koffeman pleitte evenzo voor een totale systeemverandering. Als VN Jongeren Vertegenwoordiger op het gebied van biodiversiteit en voedsel is het haar taak om de input van jongeren te vertalen naar beleid en zo druk uit te oefenen op het internationale speelveld. Koffeman erkende de positie van Overmars, het gaat niet goed met de boeren, ze werken zich steeds meer in de schulden. Een mooie quote vatte dit helemaal samen: ‘Boeren hebben geen verdienmodel, zij zijn het verdienmodel’ (Jan-Willem Erisman, Hoogleraar milieu en duurzaamheid, Universiteit Leiden).

De vaak aangehaalde oplossing van kringloop landbouw brengt nog veel vragen naar boven bij Koffeman, want hoe groot moet die kring dan zijn? De radicale oplossing: doorbreek de cirkel en stop met de internationale vrijhandel. Dan komt er veel landbouwgrond vrij. De overheid zou goedkopere agrarisch grond kunnen opkopen en voor meer kunnen verkopen aan de bouwsector. Met de winst kan de overheid de boeren compenseren. ‘We kunnen niet een grote internationale landbouwspeler blijven als we de natuur willen behouden.’

Subgroepen

Na deze duidelijke boodschappen gingen de deelnemers met elkaar in gesprek in kleine groepen, elk met een eigen opdracht.

  1. Welke moedige gesprekken – van wie met wie – moeten worden gevoerd om op het thema door te pakken?

We moeten de politiek in Nederland bevragen, die de nationale landbouwtrots wil  blijven uitdragen. Er moeten keuzes gemaakt worden ten aanzien van de ruimtelijke ordening, wat delen we hoe in? We moeten met de EU in gesprek, ook al zijn er groepen die niet positief tegenover de EU staan. We moeten met consumenten en partijen in de  markt praten, het is duidelijk dat de boer daar  klem zit. De banken en supermarkten dragen hier groot aan bij.  Banken staan centraal bij de vraag of de groei van de boeren wel noodzakelijk is.

  1. Welke dilemma’s en tegenstrijdige belangen zien we?

Kiezen we voor de planeet of voor de economie? De strijd om de grond staat centraal bij de tegenstrijdige belangen. De financieringen die de intensiveringen van de landbouw hebben afgedwongen, spelen een grote rol. Die tegenstrijdigheid van belangen en ook beeldvorming bemoeilijken dialoog. Percepties van de werkelijkheid en  ideeën liggen heel ver uit elkaar wat het lastig maakt om in elkaars schoenen te gaan staan. Op beleidsniveau ontbreekt samenhang tussen landbouw en biodiversiteit De overheid zou meer op waarden en minder op middelen moeten sturen.

  1. Wat zijn de kansen en vergezichten die als gezamenlijke doelen kunnen dienen en die de verschillen kunnen helpen overbruggen?

Hoe moet het Nederlandse landschap eruit zien? De lange termijn moet duidelijk worden. De boer moet niet meer een bedreiging van de biodiversiteit zijn, maar juist de bron worden. Wellicht is een nieuw sociaal contract met de boeren nodig. We moeten het hebben over de true cost en true price van landbouwproducten. Good governance moet bij de regering en alle partijen op het hoogste niveau worden geëntameerd.  Deze toekomst gaat over komende kabinetten heen, met de ecologische realiteit als uitgangspunt.

Alle SDG’s simultaan vooruit

Als laatste sprak de verbinder, Coenraad Krijger, directeur van IUCN Nederland (International Union of Conservation of Nature), een internationale natuurbeschermingsorganisatie. Als oplossingsrichting ziet hij de SDG-aanpak. Alle doelen moeten simultaan vooruit. Het oplossen van het ene moet niet te kosten gaan van het andere. Zowel de landbouw als de biodiversiteit hebben een grote behoefte aan een lange termijn visie, hetgeen verbindend kan werken. Inclusie is hierbij belangrijk, er moet duidelijkheid komen over welke dingen wel en welke niet kunnen.

‘Het samen gaan naar een toekomst zou belangrijker moeten zijn dan alléén het weg bewegen van het nu.’