Op dinsdag 16 mei organiseerde Worldconnectors in samenwerking met Studio Zeitgeist de dialoog Power to the Planet. Deze avond zou tegelijkertijd een follow-up zijn van het project Power to the Planet, de lancering en try-out van het gelijknamige bordspel, én een opstap voor nieuwe ideeën om innovatieve acties te bedenken om samen mee aan de slag te gaan. 

Vanaf 18:30 waren de deelnemers welkom bij designtempel @droog in hartje Amsterdam, om samen van een heerlijke maaltijd te genieten. Tijdens dit diner werden alvast de spelregels voor het bordspel uitgedeeld, allemaal ter voorbereiding van wat nog gaat komen.  

Rond 20:00 was het zover, de deelnemers werden gevraagd om plaats te nemen aan een van de vier tafels waarop het bordspel Power to the Planet klaar stond. Na een korte inleiding van Rindert de Groot, de moderator van de avond en tevens het brein achter het bordspel, werden een aantal vragen aan de deelnemers gesteld om te bepalen hoe de wereld van het spel eruit zal zien. 

Als eerste wilde Rindert weten of het spel plaats zal vinden in 2030 of 2050, logischerwijze hoe verder in de toekomst hoe chaotischer en extremer het spel zal zijn. De groep gaf gelijk een sterke voorkeur voor 2050. Vervolgens moest er bepaald worden hoe de mondiale overheid eruitziet in 2050: is een dictator aan de macht of gedijt de democratie? Is dit in combinatie met een unipolaire of multipolaire situatie? Aan de hand van meeste stemmen gelden werd besloten dat in 2050 er een mondiale democratie bestaat waarin er meerdere machtscentra zijn. Tot slot, wilde Rindert weten of de aanwezigen verwachten dat er in deze situatie complete klimaat chaos zou zijn, of dat de situatie redelijk rustig en stabiel zou zijn. Weer kiest de groep voor het meest extreme: het klimaat zal in totale ontreddering verkeren.  

Vanuit deze startwereld zal het spel deze avond gespeeld worden en tijdens het ontwerpen van de revolutie moeten deze factoren in het achterhoofd gehouden worden. Ook betekenen deze keuzes dat er geen mondiaal revolutionair comité is om de grote lijnen uit te zetten, en in plaats daarvan bepaalt iedere groep het eigen pad.

Rindert legt uit dat we elk bord moeten zien als een stad en ommeland in een eigen uithoek van de wereld, waar bebouwing, water en natuur aanwezig zijn. Elke stad mag het eigen plan trekken over hoe ze om zullen gaan met de wereld van 2050. Dit plan zal worden opgesteld aan de hand van het spelmechanisme. Na enige aanvankelijke verwarring, beginnen de vier groepen met het spelen van het spel. Vanuit hier ontstaan levendige discussies over hoe de wereld van 2050 eruitziet en over onderliggende waarden die een toekomstige revolutie zou moeten hebben.  

Na ongeveer een uur gespeeld te hebben, geeft Rindert aan dat over een paar minuten Code Blauw gegeven zal worden, waarna het spel ten einde komt en we bij elkaar komen in het centrale revolutionaire comité om de uitkomsten van het spel te bespreken. 

En inderdaad, een paar minuten later, verschijnt Code Blauw in de vorm van blauw-gekleurde cocktails die uitgedeeld worden onder de deelnemers. Op dit moment bedankt Rindert de deelnemers voor het komen, en neemt hij afscheid van zijn collega’s van Studio Zeitgeist. Ook verzorgt hij, samen met drie collega’s, een optreden in een koor.

Na deze korte toast vertellen de vier groepen over het verloop van hun spel. Het eerste team heeft besloten een regeneratief landbouwsysteem te introduceren, rechtspersoonlijkheid te geven aan ecosystemen en hervormingen door te voeren in het economische systeem zodat een basisinkomen mogelijk wordt. Ondanks deze nieuwe maatregelen eindigen ze toch met veel geld, ze hebben namelijk de bank van een nabijgelegen stad (de tafel naast ze) beroofd. Tegelijkertijd hebben ze ook twee diersoorten kunnen redden.  

Het tweede team had een vergelijkbare strategie: ze begonnen chaotisch en hebben geprobeerd zo veel mogelijk geld te bemachtigen door hun eigen bank te overvallen. Hierdoor bezaten ze plots veel geld, maar er was eigenlijk geen plan over wat hiermee te doen. Dus, geld hebben ze afgeschaft en besluiten worden vanaf nu genomen door open onderhandeling en discussie.  

Het derde team had een andere aanpak. Zij zijn begonnen met het stellen van twee doelen: het introduceren van regeneratieve landbouw en het invoeren van een basisinkomen. Vanuit daar hebben ze de waarden benoemd die hierbij horen en op die manier terug geredeneerd. Ook deze groep heeft twee bedreigde diersoorten gered.  

In het laatste team lag de focus op onderliggende waarden waarop gebouwd moet worden voor de aankomende revolutie. Een gevoel van gemeenschap en eerlijkheid zou de basis moeten zijn, en het belang van inheemse kennis moet worden herkend. Er wordt opgemerkt dat dit ook aansluit bij de kernboodschap van Power to the Planet: de revolutie moet eerst gewonnen worden verklaard voordat je daadwerkelijk de revolutie kunt bouwen. In andere woorden, je moet eerst een andere toekomst voor kunnen stellen voordat die toekomst daadwerkelijk gerealiseerd kan worden.