Dankzij Cris Boonen kon deze editie van de Round Table plaatsvinden op het ministerie van Justitie en Veiligheid. Zo vlak nadat de (klimaat)verkiezingen waren geweest leek dit het uitgelezen moment voor een Round Table over de maatschappelijke voordelen en kansen die het klimaatakkoord biedt.

De verwelkoming van de aanwezigen werd gedaan door onze voorzitter Erik Thijs van Wedershoven die begon met de aankondiging dat Diederik Samson er helaas niet bij kon zijn. Hierna was het woord aan Richard Kooloos, Worldconnector en CSR manager bij ABN AMRO, en Lena Euwens, Worldconnector en directeur van ‘Trees for all’ die als moderatoren fungeerden.

Vervolgens werd het woord gegeven aan Liesbeth van Tongeren die vertelde over hoe het politieke debat ten opzichte van duurzaamheid zich heeft ontwikkeld over de jaren heen. Om mensen zo veel mogelijk te betrekken bij verduurzaming moet hen een klimaatakkoord worden voorgehouden wat klein en behapbaar is. Hierbij moet ook worden benadrukt dat de terugverdientijd irrelevant is, het is een investering in het klimaat zonder terugverdienmodel. Ook vertelde ze dat mensen naar vermogen moeten bijdragen aan het klimaat.

Hierna volgde de break-out sessies waarbij er aan drie tafels werd gediscussieerd over drie verschillen aspecten van het klimaatakkoord. De sociale voordelen die het klimaatakkoord teweeg kan brengen onder begeleiding van Mariette Patijn, de economische voordelen onder begeleiding van Dirk Elst en de leefomgevingsvoordelen onder begeleiding van Tessa van Huut van VNG International.

Economische voordelen klimaatakkoord

Aan de tafel over de economische voordelen was iedereen het er over eens was dat er een bepaalde visie moet worden nagestreefd die klein, behapbaar en dichtbij is. Hierbij moet worden gelet op het geven concrete praktische oplossingen waarbij grote abstracte termen moeten worden vermeden zodat de gedragsverandering transparant gemaakt wordt. Er werd benoemd dat er 3 paden zijn die bewandeld kunnen worden naar een duurzaamheidstransitie. Of de burgers worden direct betrokken, of de burgers worden betrokken middels bedrijven, of de transitie kan worden bewerkstelligt met regelgeving.

Verder werd opgemerkt dat het van belang is dat mensen worden ontzorgd zodat er zo min mogelijk weerstand tegen verduurzaming. Dit kan bijvoorbeeld door mensen duidelijk te maken dat er geen inbreuk gemaakt zal worden op de portemonnee waarbij met name de lagere inkomens worden ontzien.

Ook kwam uit deze sessie naar voren dat er slimme marketingstrategieën gebruikt kunnen worden om zo de schaal te vergroten van waarop verduurzaming plaatsvindt.

Een concreet idee dat uit deze sessie kwam was het gebruik van een infographic om verduurzaming weer te geven. Hiermee kan middels het schetsen van scenario’s op een visuele manier getoond worden waar we heen bewegen met de verduurzaming. Verder kwamen er ook enkele ideeën naar voren die vergunningen, onderhoud en subsidie van zonnepanelen betroffen. Nu is het zo dat er alleen individuele vergunningen te verkrijgen zijn waarbij de aanvraag een lang proces is. Het zou veel efficiënter zijn als er vergunningen beschikbaar worden gesteld voor hele woonwijken zodat alle omwonende de mogelijkheid hebben een zonnepaneel aan te schaffen. Ook zijn er schoonmaakdiensten voor het reinigen van de zonnepanelen, iets dat regelmatig gedaan moet worden voor een optimale werking van zonnepanelen. Echter zijn er weinig bedrijven die deze dienst verlenen en waar dus behoefte is aan meer aanbod. Tot slot zouden er subsidies moeten komen om het voor meer mensen mogelijk en aantrekkelijk te maken een zonnepaneel aan te schaffen.

Het Klimaatakkoord ter verbetering van de leefomgeving

Tijdens deze sessie werd eerst de (natuur)wetgeving besproken die mogelijk de implementatie van Regionale Energiestrategieën (RES’en) belemmert. Als potentiële oplossing, werd de city deals genoemd als oplossing. Dit zijn deals die gesloten zijn tussen het Rijk en met name de grote steden om de steden experimenteerruimte te bieden. In de gemeente Utrecht is een dergelijke deal gesloten aangaande luchtkwaliteit. Worldconnectors zou met het Rijk (en evt. met Brussel) kunnen overleggen om een dergelijke constructie breder toe te passen in ons land. De vraag is echter of dit nodig is of dat bijvoorbeeld de Crisis en Herstelwet niet reeds voldoende experimenteerruimte biedt.

Ook werd opgemerkt dat er veel kansen bij de landbouw liggen. Een oplossing is om meer ruimte aan de natuur te geven. Een ander idee is om een groot deel van het veenweidegebied onder water te laten zetten. Op deze manier vangt het gebied veel CO₂op. Er is echter nog geen verdienmodel hiervoor. De kunst is om op zoek te gaan naar alternatieve economische verdienmodellen.

Ook de waterschappen en drinkwaterbedrijven bieden een mogelijke oplossing voor de energietransitie. Er werd gesproken over thermische energie uit oppervlaktewater, afvalwater en drinkwater, ofwel TEO, TEA en TED.

Worldconnectors zou meest concreet aan de slag kunnen gaan via de provinciale politiek. Denk aan een masterclass ‘Parijs in de provincie’ met Provinciale Statenleden en bijvoorbeeld IPO. Er zijn veel nieuwe statenleden aangetreden en niet iedereen weet veel op het gebied van de energietransitie. Andere ideeën zijn: lobby via Kamerleden, het schrijven van een krantenartikel of ideeën pitchen bij de op te richten programmaraad van EZ.

Sociale voordelen klimaatakkoord

Aan de tafel over de sociale aspecten van het klimaatakkoord lieten de deelnemers zich heftig uit over klimaatsceptici en probeerde men te verhelderen waarom zo veel mensen op FvD hebben gestemd en wat hier wellicht aan gedaan kan worden. Het stemmen op FvD zou vooral voortkomen uit een gevoel van ontevredenheid en onzekerheid. Mensen die ontevreden zijn over sociale zekerheid zoals een baangarantie voor hun kinderen en onzekerheid over bijvoorbeeld hun pensioen.

Ook werd benadrukt dat klimaat een heel polariserend thema is waar zorgvuldiger en subtieler over gecommuniceerd moet worden, anders werkt dit averechts en zorgt dit voor meer FvD-stemmers. Vertel niet alleen maar wat mensen niet meer mogen doen maar geef concrete voorstellen die klein en te behalen zijn voor mensen.

Enkele voorbeelden die uit deze sessie kwamen zijn:

• Expertises toevoegen aan bestaande initiatieven. Zodoende wordt er een soort ‘klimaatsausje’ overheen gegooid om het verduurzamen te bevorderen.
• Vanuit verschillende gemeenschappen rolmodellen zoeken om zo mensen beter te kunnen beïnvloeden bij het aannemen van een duurzame levensstijl.
• Maak gevolgen van verduurzamende maatregelen simpeler en tastbaarder.
• Gebruik van een doordachte communicatie naar de burgers toe.

Aan het einde van deze break-out sessies werd een plenaire terugkoppeling gegeven door de tafelbegeleiders. We sloten de middag af met een borrel.

“Bankieren volgens de principes van de Islam: in veel landen kan het al, maar in Nederland nog niet. Rachida Talal-Azimi, die als promovendus Islamitisch bankieren onderzoekt, stelt dat ook voor niet-moslims de principes van islamitisch bankieren interessant kunnen zijn.

Weinig promovendi kunnen op zoveel media-aandacht rekenen als Rachida Talal-Azimi (34). Dat is niet voor niets: zij is één van de weinige specialisten op het gebied van islamitisch bankieren in Nederland. Als buitenpromovendus aan de Radboud Universiteit deed ze onderzoek naar islamitisch bankieren in Maleisië en de Golfstaten. Ze vertelde al over haar onderzoek in een veelbekeken filmpje van de Universiteit van Nederland, en bij de NOS in een item over islamitische hypotheken (ook wel: halalhypotheken).”

Lees hier het volledige interview op de website van de Radboud Universiteit. 

Wereldberoemd is het ‘Kodakmomentje’. Aanvankelijk een door deze firma leuk bedacht reclamewoord voor het vastleggen van een fotogenieke gebeurtenis. Later door innovatieve startups gebruikt als boemerang voor het missen van de digitale slag door vast te houden aan analoge successen uit het verleden. Bij SDGs gaat het om het omgekeerde: het ‘kantelmomentje’.

Dit moment, veel bekender in het Engels als ‘tipping point’, gaat weliswaar ook om een plotselinge gebeurtenis, maar komt juist níet voort uit iets onzekers of het missen van een slag. Het begrip komt uit de natuurkunde en duidt op een zodanig oplopende druk dat een grote verandering optreedt. Na drie jaar SDG-implementatie is de conclusie dat de druk versneld moet worden opgevoerd om het kantelmoment dichterbij te halen.

Niet iedereen hoeft in beweging te komen, doorgaans is 20 procent voldoende. Die groep bestaat uit verbinders, medialogen en influencers. De verbinders hebben een excellente netwerkomgeving. Als opperverbinder heb ik daarover in mijn omgeving niet te klagen. Medialogen kunnen de weg naar de massamedia en social media vinden. Die zouden in 2019 sterker aan de SDGs moeten worden verbonden. Influencers (verkopers) zijn mensen met charisma, die spelenderwijs navolgers krijgen. Die zijn schaars gezaaid. Ik hou mij aanbevolen voor suggesties.

Tot nu toe maken de medialogen vooral materiaal (sheets, banners, websites, tweets) voor de verbinders. Erg leuk, maar dát gaat de kanteling niet brengen. Het materiaal moet er zijn voor jongeren, voor ondernemers, voor consumenten. Ik kan nu al raden dat ze de boodschap veel te complex vinden: dit beklijft niet. De complexe geheimtaal van de SDGs moet – zonder te vervallen in de antitaal van de gele hesjes – worden omgezet naar de agenda van optimisme en kansen met een geheide carnavalskraker als kantelmomentje.

Dit artikel verscheen eerder op SDG Nederland, hét platform over de SDGs.

Foto: Free-Photos @ Pixabay