Jan Pronk

De VN topconferentie over milieu en ontwikkeling in 1992 in Rio de Janeiro gold voor velen als een klaroenstoot. De Koude Oorlog was afgezworen. Voortaan zou in de hele wereld de bestrijding van de armoede gekoppeld aan de bescherming van het leefmilieu de hoogste prioriteit zijn. Ik mocht die conferentie bijwonen en raakte onder de indruk van het nieuwe elan, zowel bij politici als onder jongeren.

Overal werden nieuwe initiatieven ontwikkeld. Een daarvan was de opstelling van het Earth Charter, een baanbrekende en inspirerende tekst, waarin de principes werden vastgelegd die richting zouden geven aan ons handelen als burgers van de Aarde.

Ik was zijdelings bij het Earth Charter initiatief betrokken, eerst in mijn functies als minister voor Ontwikkelingssamenwerking en minister voor Milieu en later toen ik college mocht geven aan de University for Peace in Costa Rica, waar ook het kantoor van Earth Charter Internationaal is gevestigd. Ruud Lubbers was de drijvende kracht achter het Charter, internationaal zowel als in Nederland. Toen hij stierf heb ik het voorzitterschap van Earth Charter Nederland met volle overtuiging van hem overgenomen, niet alleen als een van zijn voormalige vrienden en strijdmakkers, maar ook als vriend van Earth Charter Nederland.