Blog Jamila Meischke: ”Uitsluiting een taboe en inclusie de nieuwe norm”
Blog Jamila Meischke
Verstopt onder regenjassen en paraplu’s druppelen de eerste mensen vrijdagochtend het Pakhuis de Zwijger in Amsterdam binnen. Hoe grauw het buiten oogt, zo kleurrijk is het binnen de muren van het gebouw. Op de gastenlijst zijn namen te lezen afkomstig van over de hele wereld: Oeganda, India, de Filipijnen, Slowakije. Allen trotseren zij het weer om het Innovation Festival ‘All Inclusive’ van Partos bij te wonen.
Juist in een tijd van een wereldwijde opkomst van xenofobische, racistische en seksistische leiders, voelt het vandaag alsof er nog hoop is. Hoop op een toekomst waar plek is voor iedereen. Waar niemand meer bestaansrecht heeft dan de ander. En waar we begrip voor elkaar hebben in plaats van angst.
Met de gewelddadige protesten in Nederland van de afgelopen weken is het goed eraan herinnerd te worden dat verschillende groepen niet altijd tegenover elkaar hoeven te staan. Met liefde en empathie kunnen we juist samenwerken, uitsluiting – van wie dan ook – een taboe maken en inclusie de nieuwe norm.
Het is een dag die laat zien dat wanneer iedereen welkom is, prachtige dingen kunnen ontstaan. De Ethiopische advocaat en gehandicaptenrechtenacitiviste Yetnebersh Nigussie – zelf een visuele beperking – betreedt het podium en zegt: “it’s not always big people, doing big things.” Dit soort uitspraken werkt motiverend. Haar op dat podium zien staan, geeft mijzelf ook meer vertrouwen. Mij niet de de mond te laten snoeren of in te schikken als mensen vinden dat ik ‘zeur’. “Laten we het nou gezellig houden.” En vandaag wordt er niet gezeurd, er wordt ook geluisterd.
