Awraham Soetendorp

Awraham Soetendorp stond aan de voet van het mondiale Earth Charter Initiatief. Hij is lid van de historische Earth Charter Commission. 

Tekstfragmenten uit de bijdrage van Awraham aan het boek ter herinnering aan Ruud Lubbers:

“De noodzaak van een Handvest waarin de inclusieve, holistische verantwoordelijkheid  van de mensheid voor de Aarde en alle levensvormen uitgedrukt wordt in een duurzaam handelsperspectief werd al decennia gevoeld. De weg werd geëffend door het Brundtland rapport, “Our Common Future”, in 1987. Een indrukwekkende wereld conferentie volgde vijf jaar later in Rio de Janeiro. Een ontwerpresolutie voor een Earth Charter sneuvelde in de vergadering van regeringsleiders, bij gebrek aan consensus. Onder de massaal aanwezige NGO’s, die zoals gewoonlijk op afstand van de vergaderzaal waren gehouden, heerste het gevoel dat wijzelf het heft in handen moesten nemen. Maurice Strong, de Secretaris-Generaal van deze conferentie, nam het initiatief tot de vorming van de Earth Council. Michael Gorbatsjov, die kort daarvoor het presidentschap had moeten opgeven, aanvaardde de uitnodiging om het voorzitterschap van Green Cross te bekleden. Dit verzoek was aan hem gericht door het Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders on Human Survival.

Tijdens een internationale conferentie van deze organisatie over het milieu, gehouden in Moskou in 1990, had Gorbatsjov als president tijdens zijn slottoespraak in het Kremlin een oproep gedaan tot vorming van een Green Cross organisatie.

Zoals Red Cross zich inzet voor de gezondheid en veiligheid van mensen, dient Green Cross zich in te zetten voor de gezondheid en veiligheid van de Aarde.

Bij terugkomst in Nederland ontving Ruud Lubbers Erica Terpstra en mij die bij de wording van Green Cross betrokken waren. Ruud heeft bij mijn afscheid als fungerend Rabbijn van Den Haag met karakteristieke humor over deze ontmoeting gesproken. Wanneer een Rabbijn die zo lang streed voor rechten van Joden in de Sovjet Unie en de liberale Erica zich ontpopten als medestanders van Michael Gorbatsjov, hoe kon hij dan medewerking weigeren.

Ruud, die zo dicht stond bij het streven van Brundtland, zag de mogelijkheid om in wat hij al beschouwde als de laatste periode van zijn premierschap de verbinding te leggen tussen idee en daad. En dit handwerk was hem zo toevertrouwd. Eerst ging  het razend snel. Hij zegde steun toe voor Green Cross, en stuurde het proces tot samenwerking met de Earth Council. Gorbatsjov werd enkele maanden later voor het eerst in Nederland ontvangen als kersverse president van het in Kyoto opgerichte Green Cross. Het door hem geïnstigeerde onderzoek wees snel uit dat de bundeling van krachten van beide organisaties mogelijk zou maken.

Dat hevige proces nam wel vijf jaar in beslag en tot het laatste ogenblik bleef het spannend. In de vroege ochtend na de afsluiting van de laatste vergadering voor de persconferentie in het UNESCO gebouw in Parijs, in juni 2000, durfde Steven Rockefeller, de begenadigde voorzitter van de Earth Charter Commission, de eerste zin van de preambule: “We stand at a critical moment in human history”, te veranderen in “We stand at a critical moment in Earth’s history”. Een treffende illustratie van de openheid welke betracht werd voor het voortschrijdend inzicht. In juni 2000 mochten we het Earth Charter in het Vredes Paleis aanbieden aan Koningin Beatrix.

 

 

Het Earth Charter is niet in steen gehouwen. Het is een levend organisme. Het zinderend gevoel van eenheid in verscheidenheid. De laatste woorden van het Earth Charter, the joyful celebration of life, drukken wel de essentie uit van het oerverlangen van de ziel, die belichaming vond in het Earth Charter. Juist in de prachtige diversiteit van culturen en levensvormen wordt zichtbaar dat wij één  menselijke familie en één Aardse gemeenschap zijn, met een gemeenschappelijk doel. En dat verschaft ontembare vreugde”